Chocola: het woord alleen al doet je het water in je mond lopen. Maar Resi heeft wel het ultieme genieten ervan uitgevonden!
O, wat lekker!
Ken je dat gevoel? Dat gevoel van het ultieme genot bij het aanschouwen van een reep afbouwbare of zo je wilt ontleedbare chocola? Er is echter wel een voorwaarde aan verbonden: de bewuste reep moet eerst kennis gemaakt hebben met een koeling. Of dat nu een koelvitrine of een koelkast is, doet niet ter zake, maar de glimmende chocola moet dof geworden zijn van de kou.
Als kind was bovenstaand het hoogst haalbare op het gebied van versnaperingen. Je nam dan zo’n koude heerlijke veelbelovende Mars of Bounty, met een voorliefde voor Mars, dat wel, in je hand en begon er aan te kluiven alsof het een drumstick was. Langzaam at je stukje voor beetje een klein gedeelte van de buitenkant van de reep op. Ieder hapje liet je smelten op je tong alvorens het volgende ministukje eraf te pellen met je tanden. De zijkanten gaven de minste problemen, de onderkant was iets moeilijker door de wat dunnere laag chocola en de bovenkant was het moeilijkst, want onder de dikke bovenlaag bevond zich een heerlijke lichtbruine, taaie hoeveelheid karamel., die opeens het sprookje van Zwaan kleef aan van de gebroeders Grimm in een flits voorbij laat komen. Wat werkt het brein van een mens toch vreemd. Hoe associaties zomaar kunnen ontstaan!
Maar goed, onder die plakkerigheid lag een stevige mousse-achtige melkchocolade laag, die in al zijn luchtigheid moest wachten tot het laatst. Eerst moest ik die laag karamel er af zien te likken, natuurlijk op en top voorzichtig.
Mijn handen plakten aan alle vingers, maar het was de sport om de mond zo plakvrij mogelijk te houden. Hoe krijg je het verzonnen!
Jeetje, wat is dat allemaal lang geleden, een hele mensenleeftijd. Nu ik in de zeventig ben, kijk ik hier met veel plezier op terug, maar ik voel niet de drang om het op mijn leeftijd nog eens te proberen. Het is echter wel zo, dat bij het schrijven van deze nostalgische herinnering mijn fantasie een loopje met me neemt en daarbij water in mijn mondholte laat ontstaan, zoals het ontspringen van een bron.
Je hebt nu eenmaal versnaperingen en versnaperingen en deze was de guiltiest pleasure ooit.
Resi Faessen
11 augustus 2022
Schrijvers Kring Ospel 
Plaats een reactie