Schrijvers Kring Ospel

Bijna kermis in Weert! Karin schildert een klein tafereel van kinderplezier.

(foto: WeertdeGekste)

Op de kermis

Vijftig meter ponypasjes
vijftig meter weer terug
Vijftig meter kinderschater
makke paarden gaan niet vlug

Wieb’len in dat grote zadel
pappa mamma lopen mee
Ponyneuzen stomen, snuf’len
aan dat vrachtje mens van twee

Vijftig meter van de wereld
van plezier en dienstbaarheid
Warme pure wezens maken
´n afspraak zonder woord en tijd

Karin Vossen
29 oktober 2000

Soms komt er in onze groep een gedicht voorbij met een gouden randje. Zoals dit gedicht van Terry. Je zou het moeten inlijsten, vaak lezen en wie weet iemand cadeau doen.

Op weg

geparkeerd tussen twee werelden
op zoek naar de invoegstrook
je gevoelens overal en nergens
energievretende tijdzone

tranen die wellen
bij het afscheid nemen van
wat was om voorzichtig
een stap vooruit te zetten

overal en nergens
stuiteren je emoties
invulling van een ander bestaan
onzeker je reis

de nooit aflatende lavastroom
van gedachten die over
elkaar heen borrelen
op zoek naar peace of mind

tot liefde je laat ademen
een plek je rust geeft
aanvaarding je hart verrast
tot dan duurt de strubbeling

tussen
overal en nergens

Terry van Lierop

Karin is er achter gekomen waar wij de afgelopen extreme zomer aan te danken hadden. Verrassend!

De weermannen

(reconstructie, gebaseerd op info uit betrouwbare bronnen)

Ze hadden elkaar jaren geleden voor het eerst ontmoet in de lotgenotengroep “Ik werd vroeger gepest op school”:
¤ Piet Paulusma, SBS 6:
maakte in de 1e klas al op de meest ongeschikte momenten de meest ongeschikte grapjes
¤ Thijs Zeelen, L1:
waterpolobadmuts-kapsel en behoorlijke flaporen
¤ De Weerman, programma Draadstaal/Neonletters:
sexueel vroegrijp en gezegend met een niemand toe te wensen Bromsnor-snor
¤ Erwin Kroll, NOS Journaal:
engelachtig voorkomen en als vanzelf zwevende armen, dus ieder jaar dezelfde rol in het
Kerst toneelstukje
¤ Peter Timofeeff, NOS Journaal/RTL5
sinds de kleuterschool de goeïge reus die alles over zich heen liet komen, zowel letterlijk
als figuurlijk.
Gespreksleider, ervaringsdeskundige en initiatiefnemer was toen Jan Pelleboer Zaliger Gedachtenis uit Paterswolde: hoog stemmetje, iel postuur, bijgenaamd: de kabouter. Hij zou later uitgroeien tot het grote voorbeeld van alle weermannen en -vrouwen van Nederland.

Welnu, zo’n dertig jaar later kwamen Peter en Piet elkaar toevallig tegen en het idee werd geboren om eens gezellig bij te praten met de hele groep. Zo gezegd, zo gedaan. Daar zaten ze dan bij elkaar op die broeierige donderdag. In “Het Meteoortje”, een ouderwets bruin café vlakbij het Media Park te Hilversum. Na de eerste Dubbele Graanjenevers kwamen de tongen los. Niet één van de mannen bleek van hun zeer lage drukgebied te zijn verlost. Ondanks de inspanningen toentertijd van leider Jan Pelleboer. “Ik ben sexueel nog gefrustreerder dan ooit” bekende De Weerman “en dat in de tijd van die #metoo discussie”. Thijs Zeelen knikte: “Ik kan alleen maar druilerig glimlachen. En een matig geslaagde correctie van mijn flaporen heeft mij geen zelfvertrouwen gegeven.”

Er kwamen steeds meer genuttigde borrelglaasjes op de stamtafel te staan. De zware wolken van de depressies van de heren namen navenant toe. Er ontstonden zelfs ernstige turbulenties. Maar midden in het stille oog van die storm zag Piet Paulusma een straaltje zonlicht. Dat leidde tot de volgende ingeving: “Als ik de atmosfeer goed aanvoel, willen wij allemaal eindelijk eens opklaringen in ons leven. Nou, wij als weermannen zijn vertrouwd met het werkgebied van de hele dampkring. Van daaruit is het maar één kleine stap naar het hiernamaals. Dit is eens géén grap van mij: het klinkt misschien een beetje gek maare… zou ons weerlichtend voorbeeld Jan Pelleboer ons niet kunnen helpen?” Nou, daar had hij wat gezegd! De lage drukgebieden van de heren verdwenen als sneeuw voor de zon.

Vanwege de aan het begin van dit artikel vermelde eigenschappen, vond de groep dat Erwin het meest geschikt was om dit contact te leggen. En zo geschiedde: het pact met Jan Pelleboer en de duivel werd een feit. Het werd met vereende krachten uitgevoerd door alle mogelijke weergoden. Niet bevestigde geruchten gaan dat ook de gunstige financiële rugwind van diverse sponsoren een niet onbelangrijke bijdrage leverde. Met name worden genoemd: de fabrikanten van airco’s, jacuzzi’s en Magnum ijs natuurlijk.

Voor het eerst in hun leven, kwamen de voorspellingen van de weermannen iedere dag helemaal uit. Week na week, zelfs maand na maand. Ze straalden en genoten volop. Eindelijk succes! Eindelijk erkenning! Eindelijk zelfvertrouwen! Piet, Thijs, De Weerman, Erwin en Peter hadden de tijd van hun leven. En de arme thuis gebleven Nederlanders die onder de hete zomermaanden gebukt gingen? Wel, die meenden dat het milieu-doemscenario volop werkelijkheid aan het worden was. Maar u en ik, beste lezer, wij weten wel beter.

Karin Vossen, onderzoeksjournalist
augustus 2018

Vandaag 27 augustus twee berichten!

(foto: website http://www.anndeman.be)

Enkele maanden geleden hebben wij de expo Artwalk bezocht op het terrein van Ciro, Horn. Het beeld “Moeder Aarde II” inspireerde An tot dit mooie gedicht.

(foto: Ciro Horn)

Moeder Aarde

Ik legde mijn oor te luisteren
en hoorde het murmelend fluisteren
van alle dingen om mij heen
alles wat eerst levenloos scheen
richtte tot mij het woord
zo heb ik veel geheimen gehoord
die in de aarde verborgen waren
ze brachten mijn onrust tot bedaren
geduldig zal ze voor mij zorgen
ik voel mij liefderijk geborgen.

An Cuijpers-Rutjens

Vandaag 27 augustus twee berichten!

Wij hebben op deze site al een paar keer verteld over de originele wandkleden van Terry.

Was je door de extreme zomer er niet aan toe gekomen? Graag willen wij erop wijzen dat je nog enkele weken de gelegenheid hebt om ze te bekijken bij Fysiotherapie Seuren, namelijk t/m 24 september. Een aanrader!

https://www.fysionederweert.nl/

https://www.facebook.com/Ons-Ter-165493383988964/?ref=py_c

Voor alle berichten rondom deze expo klik hier of ga naar de Tab Project.

Annie beschrijft heel mooi hoe een meisje met het syndroom van Down haar eigen plekje in de maatschappij heeft.

Elke

‘Acht streepjes water is vier schepjes koffie‘
een formule die wordt uitgesproken
Wiebelend van het ene op het andere been
kijkt ze hoe de koffiekan zich vult
Giechelend en pratend
soms dubbel van de slappe lach
of met een glimlach voor niemand in het bijzonder

‘Kijk eens even in de koelkast‘
ze praat zichzelf op weg
Denkend aan ‘terrasjes pikken‘
zorgt ze voor melk en ook voor suiker
en telt de mokken op het blad
Alle oortjes staan ordentelijk
te wijzen naar een kant

‘Ik heb vandaag nog koffie voor jou‘
de glimlach is voor mij
We delen samen een binnenpretje
‘fijn Elke, graag een volle mok’
In uiterste concentratie schenkt ze
het laatste restje uit de kan
Samen kijken we, méér zat er niet in

Annie Kessels 31-10-00
n.a.v. water

Annie schildert een prachtig oer-Hollands tafereel in de herfst.

Een waas ligt over het land

Een waas ligt over het land
en ik zit langs de kant
‘k voel fijne druppels op mijn gezicht
een koe deint in ‘t mistig ochtendlicht
golvend drijft ze dichterbij
steeds dichter bij mij

Een waas ligt over het land
en ik zit langs de kant
zie haar tong die langs haar neusgat likt
een klonterstaart die even lucht aantikt
bruine ogen, van mij en die van haar
kijken, kluisteren, staren naar elkaar

Een waas ligt over het land
ik zit nog even langs de kant
wil naast haar dobberen in de trage witte wat
laat me zakken en zoek een pad
duik onder in de wollige baai
mijn voeten glijden weg …… shit een koeievlaai!

Annie Kessels
10 –12-00