Schrijvers Kring Ospel

Ken je dit verschijnsel:

wanneer je, bijvoorbeeld, net een blauw Fiatje hebt gekocht, zie je ineens overal blauwe Fiatjes rijden?

Karin maakte een “hete” variant mee van dit verschijnsel. Ze schreef de frustratie lekker van zich af!

Hoezo obsessie?!

In mijn woonwijk rijdt een busje…
van een airco-installatiebedrijf
In de taxi drukt mijn slimme chauffeur…
op het knopje “Airco, stand vijf”

Met mijn oud papier naar de container…
ligt daar een verpakking “Airco, mobiel”
Oververhit naar mijn huisarts: o nee….
ook hij verkocht aan de airco zijn ziel

Stap ik dapper mijn buurt-Appie binnen…
een okselfris welkom door dat airco-festijn

Maar

thuis smelt ik weg! Ach hoe zoet is het wachten…
rond Kerstmis zal mijn airco er zeker wel zijn☹

(voor Henk)

Karin Vossen, 23 juli 2019

Onze José ging de uitdaging aan om in 120 woorden een heel levensverhaal aan te stippen…

Openbaring

De nacht gevuld met een mozaïek van donkere tonen. Gehuld in roze probeert ze de zwartgalligheid in haar brein te verjagen, positiviteit bewaren in deze bedroevend abominabele ruimte. Echo’s lijken zich te verstoppen in de angstaanjagende schaduwen, de focus puur op haar gericht als in een clair-obscur. Haar goudblonde lokken waaieren lichtjes uit in de zachte bries die door de airco wordt verspreidt. Haar adem vormt een flinterdunne condenslaag op het enige, voor eeuwig gesloten raam. Gespannen wacht ze op bevrijding. De eerste klop op het dubbelglas zal niet lang meer op zich laten wachten. De schande voorbij, op weg naar schuldaflossing. Met een ferme ruk opent ze het rood velours gordijn en houdt angstig haar adem in …

Kort verhaal in 120 woorden
Geïnspireerd door The Police – Roxanne

©José Bergh-Berben
November 2018

Vandaag het derde en laatste gedicht n.a.v. deze bijzondere foto. Annie schreef een prachtig gedicht dat uitnodigt om steeds weer opnieuw te lezen en te “proeven”.

Liefde

Het is stil op het oude kerkhof
behalve de vogels, zij zingen
en zorgen voor kleine vreugdes

een grafzang vol hoop en levenslust
zij zingen dagelijks voor ieder
zonder oordeel en onderscheid

zij vliegen vrij over de muren
die gelovigen scheiden
en nestelen in oude takken

en het bladerdak boven alle graven
waar wanhopige geliefden reiken
elkaar vinden in eeuwigheid

steense muren, opgetrokken vanuit de leer
en overtuiging tot gehoorzamen
worden overbrugd door samengeklonken liefde

Grenzeloze liefde, kracht en hoop
de natuur oordeelt niet en ook de zon
strijkt haar warme gloed over eenieder op het oude kerkhof.

Annie Kessels

Welk kind is niet geboeid door fantasiedieren? Een grappig, fris gedicht van Anja.

Ringelstaartje

Gisteren liep ik door het bos
en kijk wat zag ik daar:
twee piep piepkleine keuteltjes
heel dicht bij elkaar

Ze lagen tegen een eikenblad,
je kon ze nèt nog zien
Nieuwsgierig pakte ik ‘t blad,
daaronder lagen er wel tien!

Het was rond en plat en met een gaatje:
ik zocht het op in vaders kast
Want daar zou ‘k toch moeten vinden
van wie of wat dit keuteltje was

Ik kon mijn ogen niet geloven:
het was verdwaald, kwam van de maan!
Meegebracht door ruimtevaarders
dus hier heel erg ver vandaan

Wanneer het pik pikdonker is
dan moet je heel goed kijken
Want ringelstaartjes: je ziet ze niet
maar heel misschien wèl onder eiken

Anja Massee
April 2001

Vandaag het tweede gedicht n.a.v. dit bijzondere monument op het Oude Kerkhof in Roermond. Karin spreekt rechtstreeks de lezer aan.

Handen

Het is gemakkelijk om
een steeds dikkere
muur te bouwen
met boosheid
onwetendheid
angst

Maak je een vuist?

Het kost alle trots
vraagt moed en pijn
en volharding
om deze muur
weer af te breken

Reik je jouw hand?

Karin 15 juni 2019

Zomaar een onschuldige, doodgewone en zwoele zomernacht… Wie herkent zich niet in Terry’s verhaal?!

Horror in the bedroom

Dat geluid!
Verbeelding of waarheid?
Het zwelt aan.
Voorspelt niet veel goeds.
Daar is het weer, nu dichterbij…
Kruip onder het dekbed. Misschien merkt hij me niet op en laat hij me met rust.

Het is vlakbij! Ik moet iets doen!

Moeheid maakt mijn benen stijf. Ze protesteren: nee, niet opstaan. Laat ons alsjeblief rusten!
Het geluid laat mijn trommelvliezen gonzen. NU! In een reflex zwaai ik mijn ledematen uit bed . Knip het licht aan en: PATS! Hebbes! Die rotmug kan de pot in!

Nestel mij heerlijk in bed.
…
Net als Klaas weer volop begint te strooien… dat geluid! HELPPP!!!

Terry van Lierop
19 augustus 2002

Op het Oude Kerkhof van Roermond vind je dit bijzondere graf. Het inspireerde ons tot enkele speciale gedichten. Vandaag het eerste, van Resi.

een muur van verbroken religies
een muur van godsdienstigheid
een muur van verschillende visies
een muur die tweespalt verspreidt

een muur van menselijk falen
een muur als scheidingslijn
een muur die zwijgt in alle talen
een muur van religieus venijn

’n mens deed daarop een vinding
doorbrak de malligheid
hij opperde een verbinding
tot beider tevredenheid

twee armen reiken over de muur
ze geven elkaar een hand
zo brandt nog steeds ’t liefdesvuur
en zegeviert het gezond verstand

Resi Faessen