Volgende week woensdag, daags voor Hemelvaartsdag, speelt Fijenoord deallereerste Conference League-finale tegen AS Roma in Tirana. Natuurlijk maakt Cyriel Dessers dan de winnende goal, dat kan niet anders. 😜
Anja gaat die avond zeker kijken! Maar… ze brengt in onderstaand gedicht ook heel knap onder woorden hoe wankel het evenwicht is in de voetbal-topsport.
Bij het schitterend lenteweer van dit Paasweekend hoort een verhaal over de liefde, die zoveel jaren kon duren. Een ontroerend verhaal in zijn eenvoud van An.
Herinneringen
Elke morgen bij het ontbijt kijk ik naar het schilderij van de jager met zijn honden. Het is geschilderd door mijn man zaliger, naar een voorbeeld van een Franse schilder. Zijn naam heb ik niet kunnen achterhalen. Mijn man, waar ik 62 jaar mee getrouwd was, was gefascineerd door die jager.
Toen ik 21 jaar was en me had verkleed met vastenavond voor het bal, was er ook een jager, in een groen manchester pak en met een hoed met een veer. Ook had hij een echt geweer, waar weliswaar geen kogels inzaten maar dat later op de avond toch moest worden ingeleverd bij een agent van de politie. Maar toen was het al te laat: de jager had Roodkapje al gevangen. Dat was ik! Met een zelf gemaakt luifelhoedje van rood ribfluweel, een wit schortje en een mandje met koekjes voor grootmoe.
De jager bouwde met eigen handen een huisje voor mij. In dat huisje werden 3 zonen en 3 dochters volwassen. We waren 61 jaar getrouwd, in die jaren maakten we heel veel mee. Dat komt allemaal boven als ik naar het schilderij van die jager met de honden kijk. Die jager houdt mij nog steeds gevangen, nu in mijn herinneringen.
Vandaag is onze José “ouderwets” op dreef in dit heerlijke kort verhaal! Ze liet zich daarvoor inspireren door de song “Jack and Jill went up the hill to have a little fun… Stupid Jill forgot her pill, and now they have a son (Oops upside your head”
Neem er de tijd voor en veel plezier ermee!
Onfortuinlijk
De grafstemming bereikt een knallend hoogtepunt als er plotsklaps een kogel door het vertrek vliegt die via een omweg met een knullig boogje in het plafond terecht komt. Het stucsel dwarrelt als witte poedersuiker over de drie oliebollen die tegenover hem zitten, alsof het lichtjes sneeuwt. Ineens is het stil, het oorverdovende geschreeuw van de gebroeders rouwdouwer verstilt op miraculeuze wijze.
Zes ogen en drie openstaande monden lijken dit staaltje mondsnoeren wel te snappen, daar waar nette woorden nooit het gewenste effect zullen hebben op dit soort patsertjes.
‘Nou, dank voor uw aandacht. Waar was ik gebleven?’
‘Tante Bess, ze is dood vertelde u net. U bent haar notaris en regelt haar erfenis, onze erfenis lijkt me, anders zaten we hier niet.’ zegt de oudste van de drie “dierbare neefjes” met een brede grijns op zijn pokdalige tronie.
‘Juist ja, de afhandeling van haar testament. Uw tante was zeer vermogend zoals u misschien wel wist. Ze trouwde met een rijke vastgoedmagnaat die erg succesvol was en bij zijn overlijden alles naliet aan zijn dierbare vrouw. Helaas was het hun niet gegeven om kinderen te krijgen. Hun vermogen was zo aanzienlijk dat ze met gemak de top 10 haalden van de Forbes 100.’
De jongste van de drie begint te joelen alsof hij zojuist de gouden medaille op de 400 meter dommigheid heeft behaald op de Olympische Spelen. De middelste van de drie schatjes stompt hem keihard in zijn maag en vraagt of hij alstublieft wat meer respect kan tonen ten opzichte van hun oude Bessje. Het jonkie klapt dubbel en begint te vloeken als een bootwerker.
De notaris vraagt nogmaals om stilte en kijkt ze een voor een aan.
‘Jullie tante heeft een videoboodschap voor jullie opgenomen vóór ze stierf en haar testament voor de laatste maal opmaakte met mij en ze onder toeziend oog van twee van mijn klerken de boel ondertekende. Graag speel ik deze boodschap voor jullie af, als jullie tenminste het geduld even kunnen opbrengen om aandachtig te luisteren zonder uw stemmen te verheffen.’
Breed lachend knikken de drie, zichzelf al rijk rekenend.
‘Als jullie deze boodschap zien heb ik mijn laatste aardappel gegeten. Jullie drie, zonen van mijn lieve, veel te vroeg gestorven kleine broertje die alle moeite om jullie in het gareel te houden, hopeloos zag falen. Ik zou jullie niet eens herkennen, zelfs al zou ik er mijn leven tien jaar mee kunnen verlengen. Nooit hebben jullie eens geïnformeerd naar mijn wel en wee, geen verjaardags- of kerstkaartje kon er af. De enige die zich het laatste jaar over me heeft ontfermd is mijn inwonende hulp. Mijn lieve Jill die niets teveel was. Als het goed is zal ze zich nu bij jullie voegen…’
De notaris loopt naar de deur en opent hem met een zwierige zwaai. ‘Kom binnen Jill.’
De drie rebellen kijken naar de deur en vallen ongeveer van hun stoelen. De honingblonde schoonheid die op een statige manier naar binnen loopt op haar lange stelten kijkt enigszins ongemakkelijk naar de drie. Ze herstelt zich in een oogwenk en strijkt een denkbeeldige kreukel in haar korte strakke rok recht. De drie kijken echter meteen naar haar voluptueuze voorgevel die net niet uit het netje schijnt te vallen. Haar smaragdgroene ogen kijken hulpeloos naar de notaris.
‘Ga maar even zitten Jill, dan kijken we verder naar de opgenomen videoboodschap.’
Jill schuift een stoel bij en gaat zitten. De drie musketiers zijn de video volledig vergeten en kijken alleen nog maar naar de schoonheid. De een nog flirteriger dan de ander…
‘Zoals jullie zien is mijn lieve Jill er bij komen zitten en aangezien ik haar met mijn hele ziel en zaligheid in mijn hart heb gesloten, zal mijn gehele vermogen naar haar gaan. Alsook alle onroerende en roerende goederen en alle aanverwanten. De hele rataplan om het even in jullie Jip en Janneketaal te houden.
Sttttt, jullie krijgen ook nog wel iets hoor. Aangezien jullie altijd zo druk zijn met donkere paden bewandelen en op het randje leven, heb ik voor jullie een cursus Anger-management geregeld waar jullie eens per maand naar toe kunnen de komende jaren. Het is al betaald en maak er alsjeblieft gebruik van zodat jullie niet nog verder de afgrond in zakken met jullie agressieve inborst. De hele inhoud van het testament is grondig dichtgetimmerd, er valt niks meer te halen voor jullie. En laat in godsnaam die lieve Jill met rust! Maak iets van jullie leven!
Lieve Jill, dank je wel voor het verrijken van mijn laatste levensjaar. Maak gebruik van de diensten van Jack de notaris, hij zal je zo lang hij kan aan de hand nemen om het vermogen naar beste inzicht te laten volstaan voor je hele leven. Je hebt het verdiend, geniet er van lieverd.’
De notaris bekijkt de verblufte gezichten en schuift voorzichtig de envelop met het cursus-abonnement naar hun toe. Langzaam verschuift hij daarna zijn hand naar zijn Colt 45, voor het geval dat…
Een van de drie pokdalige gasten neemt het woord en kijkt daarbij enigszins verbouwereerd naar Jill.
‘Lieve Jill, dank je dat je zo goed voor onze tante hebt gezorgd. Helemaal hoteldebotel was ik toen je binnenkwam. Mijn hart sloeg op hol. Ik weet dat we elkaar nog niet zo goed kennen maar zou je met me willen trouwen?’
De andere twee lichtgewichten zijn woest en beuken de oudste zowat tegen de vlakte en roepen om het hardst ‘Ik zag haar eerst vuile klootzak!’ Op een gegeven moment rolt het hele zooitje over elkaar heen. Zo’n cursus is misschien nog niet zo’n slecht plan bedenkt Jack, al zal het uiteindelijk weinig opleveren. Aard van het beestje enzovoort.
Hij loopt naar Jill, pakt haar bij de hand en verlaat het kantoor.
‘Heb je je paspoort bij je?’, vraagt Jack aan Jill.
‘Ja hoor, we zouden toch meteen vertrekken? Waar gaan we nu heen dan?’
‘Meteen naar het gemeentehuis liefste, de trouwambtenaar verwacht ons al, daarna kunnen we overal heen waar we zin in hebben. De hele wereld wacht op ons…’
Hij feliciteert zichzelf met zijn goede keuze van de meegaande Jill, het zoete leven lacht hem toe.
Schrijvers Kring Ospel 