Dit prachtige gedicht schreef onze Karin 14 jaar geleden. Het kon wel tijdens de afgelopen warme zomerweek geschreven zijn…
Avondterras
Onze benen zijn voldaan na het wandelen
en adem vertraagt met het vallen van de avond
Het wijnglas koelt onze vingers
en één slok is al voldoende
Vuur knispert
Hout rookt behaaglijk
Vlammen blijven lokken met
hun oeroude vertelling
Voorbij de groene graszeeën
vol bescheiden meizoentjes
sluiert de zon van warm rood-oranje
naar rozenkwarts, zo keert de lucht
van zomerdagblauw naar indigo terug
Zo verstillen uitgesproken
en slechts gedachte woorden,
ontdekken wij weer onszelf
Alleen maar te zijn,
samen
Karin Vossen
26 juni 2009
Schrijvers Kring Ospel 
Plaats een reactie