Schrijvers Kring Ospel

Onze José heeft niet veel nodig om haar fantasie lekker de vrije loop te laten. Wij presenteren vandaag: een stukje alternatieve kunstgechiedenis!

Kliederboel

Het eerste waar ik aan dacht toen ik het woordje portretschildering hoorde was: oude meesters. De kundige penseelhelden uit onze creatieve geschiedenis. Als je dan gaat googelen dan zie je pas hoe rijk ons kikkerlandje is aan kunstenaars. Velen geliefd en gekend over de hele wereld. Denk ik aan: portret dan zie ik wel enkele zelfportretten aan mijn geestesoog voorbij schieten van deze of gene.

Dan denk ik allereerst aan Rembrandt van Rijn, Frans Hals of bijvoorbeeld Vincent van Gogh.

Wat zou ik graag vlieg zijn geweest in hun ateliers. De omstandigheden in hun tijd, armoede en ziektes en slechte, ellendige woonruimtes. Niet te geloven dat ze zulk prachtig werk creëerden.

Dan vraag ik me af hoe sommigen er van konden leven. Als je de bedragen ziet waarvoor hun werk verkocht werd/wordt dan zouden ze zich waarschijnlijk drie keer omdraaien in hun graf. Zoals Frans Hals met zijn vijftien kinderen waardoor hij in de financiële shit terecht kwam. Van Gogh die van gekkigheid zijn linkeroor eraf sneed. Het was volgens mij allemaal niet zo rooskleurig in dat wereldje.

Begin ik te dagdromen (eerder beelddenken in dit geval) dan verplaats ik deze grootheden naar het hedendaagse leven: dat zou er toch heel anders uitzien denk ik.

Rembrandt die in zijn appartementje drie hoog achter in onze hoofdstad met zijn IPhone een selfie maakt in plaats van dat hij de hele tijd naar zijn spiegelbeeld loopt te loeren. Die als de perfecte selfie klaar is, op zijn gemakkie door de Action gaat lopen struinen op zoek naar doeken in allerlei maten, de lekker smeerbare van Bleiswijck acrylverf in allerlei kleuren in zijn karretje dropt. De luxe penselenset die toevallig in de aanbieding is voor het luttele bedrag van €3,99 en zelfs een kist met allerlei tubes verf en extra penselen voor een schamele €4,95 op de kop tikt.

Frans Hals zou zich waarschijnlijk om de haverklap bij de SVB (Sociale Verzekerings Bank) melden per mail met de mededeling:

“Yo, mijn lekkere chicky is bevallen er is weer een chimang geboren, maakt u weer wat meer doekoe over?”.

Of Van Gogh die na het afsnijden van zijn oor met desbetreffend onderdeel in een plastic zakje naar de spoedafdeling van het Catherina in Eindhoven gaat op zijn e-bike omdat zijn hoofd toch niet helemaal in balans blijkt met maar een oor. Die als hij het oor aangenaaid heeft gekregen, zo blij is dat hij Jeroen Bosch appt dat hij met een Uber onderweg is naar Den Bosch en of Jeroen dan bij Jan de Groot ff een paar van die zalige echte Bossche bollen kan scoren voor bij de koffie. Niet van die kleffe moorkoppen van de Appie of de Dirk uiteraard, als je chocoladebollen trouwens überhaupt nog moorkop mag noemen tegenwoordig.

Ik weet niet of hun werk er in deze tijd zo goed uit zou komen te zien, maar toch lijkt het me wel apart. Waarschijnlijk zou van Gogh dan wel de juiste plek hebben geweten waar zijn hart zich precies bevindt. Nog waarschijnlijker is het dat hij na het afsnijden van zijn oor bij het GGZ terecht zou zijn gekomen. Of je daar dan blij van wordt? Ik weet het niet …

©José Bergh-Berben

Juni 2023

N.a.v.: Portretschildering en Moorkop