Unne gooie vastelaovundj! als er iets vanzelf gaat deze dagen, dan is het wel: in het Hier en Nu leven. Vandaag duiken we samen met onze Anja terug in de tijd:
in 1994 was het eerste woordje waarover de SKO ging schrijven, het woordje: Nu. Een boeiend woord!
Nu
Als kind kan ik mij herinneren dat ik zo mij dromen en mijn wensen had. Ik weet ook nog vragen die ik aan mij moeder stelde: “Mam, weet je wat ik zou willen, dat de wereld nu voor een minuutje stil kon staan en dat ik dan mocht kijken wat alle mensen en dieren deden en dat niemand mij zag”.
En even later realiseerde ik me, dat de wereld een minuut later weer een ander NU had. Alles zou veranderd zijn, volledig anders, want dacht ik, elk moment is een NU en altijd in beweging.
Over het woord NU wist ik eerst niets te schrijven, totdat ik tot de ontdekking kwam dat het je hele leven bepaalt, je beslissingen, je handelingen. Hoe vaak zeg je niet op een dag, wat zal ik nu eens gaan doen? En niet uit verveling, integendeel, om ordening te krijgen en prioriteiten te stellen. NU kan fijn zijn, op dit moment dat ik dit voorlees is NU een fijne avond.
Toen een tante pas geleden ernstig ziek was gaf ze te kennen, dat ze haar dochter die in Zuid- Frankrijk woont, zo graag nog een keer wilde zien. Op dat moment had die geen tijd, toen ze uiteindelijk kwam was haar moeder in coma geraakt en haar woorden bij het weerzien waren “Oh, nu is het te laat”. Haar hele leven zal ze een verdrietig NU in haar gedachten houden.
Toen ik vanmorgen even in de tuin bezig was, dacht ik. Jammer dat ik geen tijd had om mijn gedachten over het woordje NU op papier te zetten, wanneer had ik dat moeten doen? Ik liet mijn schoffel vallen en dacht NU.
Wat een actie, wat een beweging, een korter woord bestaat niet, voor mij een woord om van te houden, een woord vol verrassingen.
Anja Massee
!9 mei 1994
Schrijvers Kring Ospel 
Plaats een reactie