Een helder en mooi gedicht van onze Annie over ouder worden en de tijd…
Waar blijft de tijd
Plots slaat het tijdsbesef toe en realiseer ik me
dat de tijdsbalk niet terug geschoven kan worden
Mijn doorlooptijd heeft zijn langste tijd gehad
en de verwachting van mijn tijdsbestek is ongewis
Wat heb ik door de tijd heen met mijn tijd gedaan?
Was het pure tijdverspilling?
Want ineens heb ik het gevoel dat ik tijd tekort kom
Ik vrees dat met tijdmanagement de tijdsdruk steeds groter zal worden
en tijd blijven rekken, zelfs al ben ik over tijd, is zonde van mijn tijd
Tijdvertraging zou een oplossing kunnen zijn
of eventueel een reis in een tijdcapsule,
maar deze dagdromerij is nutteloos en tijdrovend
en daardoor ligt tijdverspilling op de loer
Inmiddels weet ik…
De tijd buigt niet voor mij, maar ik moet voor haar buigen
Ze wacht niet op mij…
De tijd is gekomen dat ik momenten ga vullen
met doen en nietsdoen met plezier
Mijn tijd wordt een tuin
waarin bloemen groeien en bloeien
troost bieden en ik
de tijd geniet die me gegeven is.
Annie Kessels
Schrijvers Kring Ospel 
Plaats een reactie