Vandaag een mooie klassieker van onze dierbare Peter!
Ode aan de Peel
’s Morgens
in alle vroegte
op de fiets
op de trappers
je gezicht verkrampt
je handen versteend
op pad naar de natuur
Lichte nevel op de wegen
maar daar verschijnt al
de oude schaapskooi
met zijn karakteristieke kap
De adem als een rookpluim
over knuppelbruggetjes
en veenpaden,
de broedende kokmeeuwen
de slaperige sterntjes
reageren nog niet
We zijn alleen
de rust nog niet verstoord
met ferme pas
veren we mee
met de zachte grond
de zon komt langzaam op
boven duistere peelstronken
Op de smalle paden
langs het Elfde
en het Eeuwig Leven
denken we aan vroeger
hoe onze voorouders
hier konden delven
het zwarte goud
voor potkachel en stoof
De Peel
waar tussen de struiken
nog heksen woonden
die men ’s avonds
zag overvliegen
zonder gerucht
en waar een droge warme zomer
zorgde voor rookpluimen
die bleven walmen
bijkans tot in de eeuwigheid
© Peter Massee
Schrijvers Kring Ospel 
Plaats een reactie