Schrijvers Kring Ospel

Vandaag 27 augustus twee berichten!

(foto: website http://www.anndeman.be)

Enkele maanden geleden hebben wij de expo Artwalk bezocht op het terrein van Ciro, Horn. Het beeld “Moeder Aarde II” inspireerde An tot dit mooie gedicht.

(foto: Ciro Horn)

Moeder Aarde

Ik legde mijn oor te luisteren
en hoorde het murmelend fluisteren
van alle dingen om mij heen
alles wat eerst levenloos scheen
richtte tot mij het woord
zo heb ik veel geheimen gehoord
die in de aarde verborgen waren
ze brachten mijn onrust tot bedaren
geduldig zal ze voor mij zorgen
ik voel mij liefderijk geborgen.

An Cuijpers-Rutjens

Vandaag 27 augustus twee berichten!

Wij hebben op deze site al een paar keer verteld over de originele wandkleden van Terry.

Was je door de extreme zomer er niet aan toe gekomen? Graag willen wij erop wijzen dat je nog enkele weken de gelegenheid hebt om ze te bekijken bij Fysiotherapie Seuren, namelijk t/m 24 september. Een aanrader!

https://www.fysionederweert.nl/

https://www.facebook.com/Ons-Ter-165493383988964/?ref=py_c

Voor alle berichten rondom deze expo klik hier of ga naar de Tab Project.

Annie beschrijft heel mooi hoe een meisje met het syndroom van Down haar eigen plekje in de maatschappij heeft.

Elke

‘Acht streepjes water is vier schepjes koffie‘
een formule die wordt uitgesproken
Wiebelend van het ene op het andere been
kijkt ze hoe de koffiekan zich vult
Giechelend en pratend
soms dubbel van de slappe lach
of met een glimlach voor niemand in het bijzonder

‘Kijk eens even in de koelkast‘
ze praat zichzelf op weg
Denkend aan ‘terrasjes pikken‘
zorgt ze voor melk en ook voor suiker
en telt de mokken op het blad
Alle oortjes staan ordentelijk
te wijzen naar een kant

‘Ik heb vandaag nog koffie voor jou‘
de glimlach is voor mij
We delen samen een binnenpretje
‘fijn Elke, graag een volle mok’
In uiterste concentratie schenkt ze
het laatste restje uit de kan
Samen kijken we, méér zat er niet in

Annie Kessels 31-10-00
n.a.v. water

Annie schildert een prachtig oer-Hollands tafereel in de herfst.

Een waas ligt over het land

Een waas ligt over het land
en ik zit langs de kant
‘k voel fijne druppels op mijn gezicht
een koe deint in ‘t mistig ochtendlicht
golvend drijft ze dichterbij
steeds dichter bij mij

Een waas ligt over het land
en ik zit langs de kant
zie haar tong die langs haar neusgat likt
een klonterstaart die even lucht aantikt
bruine ogen, van mij en die van haar
kijken, kluisteren, staren naar elkaar

Een waas ligt over het land
ik zit nog even langs de kant
wil naast haar dobberen in de trage witte wat
laat me zakken en zoek een pad
duik onder in de wollige baai
mijn voeten glijden weg …… shit een koeievlaai!

Annie Kessels
10 –12-00

Een luchtig en herkenbaar verhaal van Annie over haar kleinkinderen. Met liefde en aandacht beschreven.

Rob

Kleine kinderen worden groot…..een cliché uitdrukking…maar o zo waar.
De hangjongeren waarover het vandaag gaat zijn inmiddels (of pas) acht, zeven en zes jaar oud. De onderkanten van hun schoenen worden nog aan de bank schoongeveegd en op deze leeftijd liggen meisjes van zes nog zonder gene met hun benen in de lucht.
Onze kleinkinderen dus. Op een druilerige dag hangt het hele clubje met z’n vieren op de bank. De een overstemt de ander en er worden moppen getapt. Voor de duidelijkheid; de ‘poep, kak en pies’ periode zijn ze aan het ontgroeien en de mopjes maken, zoals de kinderen, ook een ontwikkeling door.
Juul is aan de beurt en aan zijn gezicht is te zien dat hij de mop zelf heel erg leuk vindt.
“Dreij Belse zitte op eine motor en reije over de autoweeg. Weem van die dreij is Rob?” De antwoorden lopen uiteen van “Rob kan toch neet motorreije” tot “ich weit neet weem Rob es”. “Rob es eine sukkel” klinkt heel gedurfd en samen gieren en brullen ze en laten zich van de bank vallen.
Uiteindelijk is Rob een “motorsukkel”, maar een antwoord heeft Juul nog steeds niet en uiteindelijk gaat hij het maar verklappen. “Ich zal ’t zegge. Rob zitj in ’t midde, want eine zitj veur Rob en de angere zitj achter Rob. Het is stil en Juul herhaalt; “eine zitj veurop en de angere zitj achterop”.
Kwartjes vallen soms langzaam en in dit geval duurde het ook even, maar de landing van dit kwartje overstijgt de kneuterige gezelligheid en er wordt serieus naar elkaar geknikt. Juul is heel tevreden over zijn bijdrage en kruipt weer in een hoekje. Wie kan hier tegenop?

Een paar tellen later kruipt het zootje ongeregeld weer over en op elkaar en vliegen woorden zoals kakdoeës, poepeschietert weer uit hun monden en proberen ze al boerend het alfabet op te zeggen.

Oooh, heerlijke kindertijd.

Annie Kessels
27-10-2015

Wat een tropenzomer! Wanneer je niet de kans hebt om voor de broodnodige verkoeling naar de zee te gaan:

reis dan maar in gedachten mee met Anja!

Strand

Langs stranden wil ik eeuwig wandelen

blootvoets voelen
het korrelig zand

proeven schuimende grenzen
van opspattend water

luisteren naar meeuwen
krijsend van verlangen

opsnuiven zilte lucht
van alleen maar zee

dwalen over de einder
die zichtloos verdwijnt

stilstaan bij wrakhout
doordrenkt van tranen

Maar vooral wil ik voelen de storm
die niet wijkt voor mijn omhulsel
maar dwars door me heen gaat
alsof ik niet besta

Anja Massee
Februari 2000

Hoe kun je, als je een beetje hart hebt, niet begaan zijn met (onnodig) dierenleed? Karin redt in ieder geval deze 21 dieren van de vergetelheid.

De koeien van boer Frans

Eenentwintig koeien staan
tevreden in het nu en hier
Zwartwitte beauties, zie ze blaken
van gezondheid en plezier

Ze hebben geen weet van Brussel
van EU en van fosfaten
of van boetes. Nee, ze zijn
slechts trouw en heel gelaten

Dat zij teveel zijn: geen flauw benul
Wat zal hij beslissen, boer Frans?
Simpelweg vertrouwen zijn hem,
hij geeft voor hen de morgen glans

Maar deze morgen komen wagens:
ruim en schoon. Zonder bah of boe
gaan één voor één de dames dan
de loopplank op, maar waar naar toe?

Truus, de oudste, is het laatst
Ze kijkt nog even één keer om
alsof ze voelt: hier klopt iets niet
Dan volgt ook zij, zonder pardon

Die eenentwintig koeienlijven
vertrekken dan, zo warm en zacht
Pas later blijkt dat zij als offer
VOLKOMEN ONNODIG zijn gebracht

Deze slacht haalt niet de kranten
Wie maakt zich druk, ’t geweten schoon?
Daarom: voor Truus en haar vriendinnen
beschrijf ik dit drama. Als eerbetoon.

Karin, 1 juli 2018
n.a.v. tv-programma “Onze boerderij” 27 mei 2018
en n.a.v. het woord “krantennieuws”