Feeds:
Berichten
Reacties

Gedicht Karin maart 2023

Wat een avontuur… in haar zoektocht door oudere en nieuwere foto’s vervagen de grenzen van de tijd. Voor Karin lopen verleden, heden en toekomst wonderlijk door elkaar heen in dit opvallend gedicht.

Familiefoto’s


In het onmetelijk uitspansel

van mijn gedachten verlies ik me,

buitel ik stuurloos rond


De oude doden verstenen en verstillen,

ze sterven af

Kinderen blijven geboren worden, botten uit

als lentegroen op frêle takken


Ik plaats gebeurtenis na gebeurtenis,

voeg gezinnen bijeen,

ga flarden toekomst na

die op het foto-moment nog onbekend waren

Zo rangschik ik de gekleurde stukjes

tot een caleidoscoop



Langzaam kom ik weer terug

naar van waar ik was vertrokken

en drink mijn kop koffie in het hier en nu



Karin Vossen

27 juni 2008

Advertentie

Gedicht Annie maart 2023

Deze heldere en oorspronkelijke gedachte van onze Annie is actueel en tegelijkertijd ook van alle tijden. Petje af.

Metamorfose


Hoe zwaar moet het leven zijn voor de hedendaagse heersers die het denken aan een toekomst niet aankunnen.

Want…

Toekomst is verandering.

Toekomst is vergankelijkheid.

Toekomst is ouder worden.

Toekomst is uiteindelijk sterven.

Vol heimwee denken de heersers der aarde aan vroegere tijden. Heroïsch leiderschap en overwinning.

Ze maken hun grootmachten weer GROOT, zoals het ooit was.

Heimwee en romantiek verblinden de blik op een toekomst.

Door dit gebrek creëren ze nu een leven dat gericht is op het verleden.

Een ver verleden.


Vele burgers zwoegen onder het juk van de zware strijd die hun leiders weigeren te voeren; namelijk hun angsten aan te pakken en met zichzelf een heroïsche strijd aan te gaan.


Hoe mooi zou het zijn als zij accepteren dat toekomst het meest menselijke is dat bestaat.



Annie Kessels

Winterse maartse buien deze week, maar de zomer lonkt al… Dit gedicht van Annie maakt je alvast warm voor zo een zwoele zomeravond met heerlijke barbecue.

Zomerherinnering

 

De hellende dag

belooft een lange


zwoele avond

 


Parelende druppels

Toscana Bianco vullen

het gekoelde glas

 


Kruidige lucht

zweemt van verre

overtreft de zilte geur

 


Het zinderend gespetter

van de vis

gaat stilaan voorbij

 


Tijd om te genieten van

Risotte ai frutti di Mare

rondom mijn kookeiland

 


Annie Kessels

September 2008

Kort verhaal Terry febr 2023

Welke ouder herkent dit niet: je kinderen worden groot en je wordt zelf ook ouder?! Weer een sterk geschreven en ontroerend verhaal van Terry. Uit het leven gegrepen.

Fase

Hij heeft zijn lichaam niet meer onder controle. Zowel zijn ledematen als zijn emoties gaan met hem op de loop. Duidelijk in de war wanneer zijn lip zich gaat krullen en de waterlanders over zijn wangen bungelen. Om na zijn uitgespuugde hormonale woedeaanval op de ouderwetse manier troost te zoek bij moeders.

Het is natuurlijk wel zo leuk om diezelfde moeders eens flink op de korrel te nemen, als er bezoek bij is. Waar vroeger de meest lieve koosnaampjes uit zijn mond kwamen, moet ik nu gaan zeggen dat ik deze woorden niet waardeer. Sterker nog, op een gegeven moment moet ik hem de mond snoeren, door te zeggen dat diezelfde “sukkel” wel wat meer respect verdient. Ik weet het, het is een fase, maar toch… mijn beertje is een beer aan het worden.

Waar vroeger een aangenaam brommend bijna spinnend geluidje uitkwam, is nu af en toe een gevaarlijk hard gegrauw  met ontblote tanden te horen. Maar zijn grote droopy-ogen staan nog steeds zacht en hij kan ook vol humor de meest mooie zinnen de ruimte in slingeren.

Als zijn enthousiasme iets te royale vormen aan gaat nemen en ik hem twijfelachtig aankijk, zegt hij broodnuchter: “Tja mam, ik ben aan het puberen.”

“Da’s duidelijk jong”, antwoord ik hem, “en ik ben officieel in de overgang.”

“Waar ga je dan naar over?” vraagt hij nietsvermoedend.

“Tja,” antwoord ik “dat vraag ik me ook af.”

Wanneer ik hem die avond in bed stop, wat een heel ritueel inhoudt, zegt mijn knuffel: “Het geeft niet mam waar je naar overgaat, ik houd toch wel van je.”

Ik voel mijn lip gaan krullen en tranen wellen op. Ik houd mijn zoon stevig vast en zeg: “Ik ook van jou beertje.”

Terry van Lierop

15 jan 2009

Onze An 90 jaar!

(foto’s: Annie Kessels)

Onze An 90 jaar!

Afgelopen eind januari 2023 is de nestor van onze club, An Cuijpers, 90 jaar geworden. Het behalen van deze bijzondere leeftijd heeft ze inmiddels met haar familie gevierd in een warm en bijzonder samenzijn.  Afgelopen maandag 13 februari trakteerde An ons op een heerlijke en gezellige high tea in een tuincentrum. We begonnen de middag feestelijk met het toezingen van de jarige Job. Jullie begrijpen het natuurlijk wel: toen er vervolgens voldoende te kletsen en te snoepen (en te knoeien) viel, was voor de SKO-tjes het feestje al bij voorbaat geslaagd. Zo zijn wij nu ook wel weer 😊

(de dames in volle aktie 😜)

Na het nodige overleg, hadden wij het perfecte cadeau voor deze gelegenheid voor An gevonden. Het zijn twee wandborden geworden. Op het eerste staat dit prachtig zomergedicht van An zelf in de sfeer van een Delfts blauw bord.

De smaak van de zomer

De geuren van een zomermorgen

drijven door de open ramen naar binnen

ze beloven mij de smaak van aardbeien

gerijpt in zonnige tuinen

deze dag zal ik de uren weer eten

met hongerige happen

tot de avond valt

en ik het raam sluit voor de nacht

Het tweede bord beeldde Van Goghs schilderij De perzikenboom uit, maar versierd met allerlei vogels. An was er duidelijk van onder de indruk en vond ze allebei erg mooi. Wij hopen dat ze er nog lang van kan genieten.

Het was een geslaagde middag, waar wij allemaal met plezier aan terugdenken. Beste An, wij hopen je nog lang in ons midden te hebben in een goede gezondheid en met jouw overvloed aan inspiratie!

Gedicht Resi febr 2023

Na twee jaar van “onthouding” gaat de vastelaovundj dit jaar weer helemaal los!

Doe je best, net als onze Resi 😜


Alaaf

 


‘t petje op

‘t “pekske” aan

hierna brandt het los

 


‘t feestgedruis

met zang en dans

en overal gehos

 


even uit de band

zorgen aan de kant

3 dagen vrolijkheid

 


‘t is Carnaval

dus bovenal

een feest van gekkigheid

 


Resi Faessen

Ze komen er beslist weer aan, ook al lijkt dat nog ver weg: die lome warme zomerdagen die onze Annie zo mooi beschrijft.

Een zomerdag

 

Loom hangt de middag

 

en het droge zand

van oude bospaden glinstert als stof

op mijn huid

 

Staalgrijs hangt de zware lucht

 

De toren van een verre kerk

prikt een gat

in de plots bollende

en strakdonkere hemel

 

Verlangen hangt aan mijn lijf

 

Het droge gras

biedt een rustplaats aan

Wij wachten en zien

de regen voor hij valt

 

Annie Kessels

Oktober 2008

Gedicht Annie jan 2023

Afgelopen weken was er een aangrijpende docu op tv over de dramatische watersnoodramp in Zeeland, zeventig jaar geleden. Annie was daarvan diep onder de indruk en zocht er woorden voor.


1 februari 1953

 


De wind speelde met de takken

steeds ruwer werd het spel

van geselen en striemen.

De storm, de vloed, het springtij

vielen niet te keren; ze werkten samen.

Het opgestuwde water drong huizen binnen

stroomde omhoog door slaapkamers en zolders

de vlucht van bewoners eindigde op de daken.

 


Hoe lang duurt een nacht in striemende kou en angst?

Hoe weer verder te gaan als je kinderen uit je handen glippen en verdwijnen in de waterberg?

Hoe weer verder te gaan als de verzilte akkers geen oogst meer leveren?

Hoe weer verder te gaan als de wind weer speelt en danst met de takken?

Hoe weer verder te gaan?

 

Annie Kessels

Kort verhaal José jan 2023

Rilde jij al van de kou door die paar buitjes sneeuw en paar graadjes vorst van de afgelopen dagen? 😀

Dan hebben we goed nieuws: van dit heerlijke verhaal van José krijg je het beslist warm!

foto: José Bergh

Soep met ballen

 

Op een prachtige dag in augustus kreeg ik een mega grote zak tomaten, blozende rode vitaminebommetjes, volgepakt met aardse smaak. Grillige vormen die getuigen van een natuurlijke groei. Zo rijp dat ze op het punt stonden om uit hun voegen te barsten. Zalig!

Toevallig had ik de dag ervoor van iemand anders een bakje met allerlei soorten pepers en mini puntpaprikaatjes gekregen. Aangezien ik wel van pit hou, bekend bij deze en gene.

Mijn brein begon meteen te koken, recepten doe ik niet zo aan dus uit de losse pols begon ik vol goede moed eerst met het schoonmaken van de tomaten. Snijden, kroontjes en harde stukjes verwijderen. Het was behoorlijk veel en goed voor een paar grote pannen soep. Eventueel kon ik van een pan ook nog tomatensaus maken voor pasta’s, kwestie van wat verder inkoken – simpel.

Ik sneed uien fijn, raspte de knoflook en de gember en begon dit te fruiten in olijfolie. De geuren kwamen vrij en vulden het huis met warmte, nog meer warmte want het was maar rond de 30 graden die dag 😉

De tomaten werden daarna ook mee gefruit zodat de zuren wat minder overheersend zijn, even een werkje maar dan heb je ook wat. Ik had nog een paar potten geroosterde paprika’s in mijn voorraadkast staan, een sublieme combi met tomaten. Ook de verse mini puntpaprikaatjes moesten eraan geloven en voor de kick nog wat verse pepertjes, kontje er af en hup met de geit. Ik had gele/rode/oranje en groene soorten chilipepertjes gekregen die op zich best mild zijn en pleurde er van ieder soort een in elke pan.

Zoon en ik hebben al eens eerder geprobeerd om zelf sambal brandal of badjak te maken maar dat was niet echt een succes, laat ik dan ook liever over aan een echte indo. Ik koop het kant en klaar en gebruik het in heel veel kooksels. Dus ik twijfelde of ik nog wat in de tomatensoep zou doen. Beter even wachten tot het ongeveer klaar is, eerst maar proeven – strak plan!

 

Het pruttelde dat het een lieve lust was en ik had het idee dat de hele straat het kon ruiken, heerlijk.

Ik gooide er nog wat kruiden bij. Italiaanse, extra basilicum en selderij en een paar bouillonblokjes. Jong het water liep me in de mond. Na een tijdje moest er uiteraard geproefd worden.

En ze zeggen wel eens dat de soep niet zooo heet wordt gegeten als ze wordt opgediend. Nou dat was letterlijk een understatement in dit geval.

Niet gekruid, pittig of zelfs pikant maar reteheet!!

Het zweet stond al op mijn voorhoofd maar nu gutste het uit alle denkbare poriën die je je maar kunt bedenken. Jezus mina, niet normaal. Ik zat me op dat moment te bedenken dat iemand in de overgang zelfs niet zo’n heftige hotflash kan krijgen. Toch teveel pepers? Nah, daar kan ik normaal wel tegen.

Maar goed, wat nu.

Ik herinnerde me dat mijn zwager, dol op koken, ooit eens zei dat je iets wat te heet is kunt “afblussen” met suiker. Zo gezegd, zo gedaan. Ik voegde bruine basterdsuiker toe tot het “te doen” was. Een echte tomatensoep met ballen, zelfs zonder de vlezige balletjes. Puur en (h)eerlijk, vers gemaakt met liefde. Toch maar mooi een voorraadje voor in de vriezer.

 

Wat bleek nu achteraf?! Die verduveld grappige puntpaprika’s waren dus geen puntpaprika’s maar een heter soort peper dan de “gewone” chilipepers die er in allerlei kleuren in zaten. Ik werd keihard uitgelachen door de pepermeneer. Weer wat geleerd, eerst even navragen wat het precies is.

Roer en kook voorzichtig – het kan heet worden in een keuken…

 

©José Bergh-Berben

November 2022

 

N.a.v. de woordjes Moed en Pikant

Gedicht Karin jan 2023

Onze Karin is vol ver- en bewondering voor de oceanen en de diepzeewereld. Dat leidde tot deze bijzondere gedachte van een walvis. Neem er even je tijd en rust voor…


De walvis

 


De grens is bereikt: de tijd bijna om

Rapporten vol doemscenario’s

voor de Grote Blauwe Wateren

komen niet aan

Daarom zing ik vanaf nu een ander lied

dat met de grote WereldWinden

de aarde rond zal gaan

 


Ik zal alleen nog maar zingen

over het wondere samenleven

van alg tot walrus

van koraal tot orka,

 


over die oneindige wereld

waarvoor je alleen maar

met ademloos respect

diep kunt buigen,

 


over de oorverdovende rust

van dat vloeiend langzaam leven

 


De Grote Oceaanstromen

zal ik beschrijven en bedanken

want zij zijn immers die indigo baarmoeder

van onze groene Moeder Aarde

 


De grens is bereikt en

ik wens dat dit nieuw lied

vol verlangen heimwee liefde

de mens diep in zijn hart zal raken

en dat hij diezelfde dag nog

eindelijk wakker wordt,

beseft waar hij vandaan komt

 


Karin Vossen

December 2022

Nav de woorden grens en walvis

en het boek “De zwerm” van Frank Schätzing