Wie kent haar nou niet?! Mia Frenken-Rutjens staat vooral bekend als de dichteres uit de Peel. Ook heeft ze de eerste 3 jaren enthousiast deelgenomen aan onze schrijverskring. Zij is ons dierbaar. Wij vonden dat zij zeker een plaats verdient op onze website. Vandaag bieden wij het eerste van haar vele prachtige gedichten aan. Hoe kan het ook anders: over de Peel!
Peelwerkers
Als ’t gras nog bedauwd was
in het komende licht
dan hief menig Peelwerker
zijn gezicht
omhoog naar den hemel
als in een gebed
“Och Heer, laat de zon
niet meer schijnen, zo fel.
Want dan is hier beneden
het werken een hel”.
Ze kijken even nog rond
op de zevende baan
krommen zij dan de rug
met de roep: “In Gods naam!”
Ze steken vol ijver
de turf en de vlik
om soms even te rusten
bij ”drinktuit en knik”.
Is de turf gestoken
moet deze nog droog
dan zetten ze samen
de “schranken” omhoog.
Als torens zo recht
want ze mogen niet “zwikken”
nu schijnt er de zon
waait de wind langs de “vlikken”.
Zo gaan de Peelwerkers jaren
daarheen
met zwoegen en zweten
in het soppende veen.
Waar bomen, struiken
mos en planten
een groen tapijt leggen
langs de waterkanten.
Waar witte berken blinken
in het avondlicht
en waar de haas en soms een ree,
vlucht in een bliksemschicht.
Mijn dierbaar Peelland
waar mijn vader
in de avondschemering
-na ’t harde werken, toch tevree-
weer naar huis toe ging.
Mia Frenken-Rutjens
1980
(Door de Peel gegrepen, 2003)
Prachtig!! Een genot om dat alsnog allemaal te mogen lezen …