Enkele geleden heeft u massaal het Peelgedicht van ons oud-lid Mia Frenken gelezen. Ook dit prachtige, klassieke gedicht over onze streek heeft geen aanbeveling nodig!
Peellandschap
Van verre zie ik torens
In het vlakke landschap staan
De klokketonen drijven op de wind,
boven de “zesde baan”.
De harde werkers van De Peel
gebogen in de voorjaarswind
verdienen daar een karig loon
en warmte voor vrouw en kind.
Als knoestige bomen in de wind,
zijn hun stramme weerbarstige lijven
en ’s avonds wacht hen een sober thuis
waar vrouw en kinderen verblijven.
De harde werkers van De Peel
het veen waarop hun benen staan
doorheen de turven waait de wind
als het werken is gedaan.
Mia Frenken-Rutjens
1982
(Door de Peel gegrepen, 2003)
Schrijvers Kring Ospel 
Geef een reactie