Soms komt er tijdens onze bijeenkomsten een heel persoonlijk en gevoelig gedicht naar voren. Dit prachtig gedicht van José willen wij graag met u delen. José, bedankt voor jouw toestemming voor publicatie!
Observeren
Kristalhelder fonkelend,
voorgoed dicht, je blauwe ogen
gesloten, nog steeds bewegend
je mond, heel ingetogen
Gebogen je frêle schouders
je handen in elkaar
Je glimlacht zelfs
of meen ik dat maar?
Je zachte huid
ik raak je steeds aan
je rimpeltjes fronsen,
kun je me nog verstaan?
Ik vertel je verhalen
ook al slaap je zo zacht
de hoop blijft
dat je nog een keer naar me lacht
Mijn verstand weet wel beter
misschien ons laatste samenzijn,
ook al is het voor jou goed zo
loslaten doet zo ontzettend pijn
♥ José Bergh
Augustus 2016
Schrijvers Kring Ospel 
Dank JULLIE wel! ♥
Heel mooi Jose .💐
Wat een mooi ontroerend gedicht José, dit raakt je echt. sterkte.
Groetjes Yvon van Heugten Doensen
♥♥