Tijdens haar vakantie kwam Resi dit monument tegen, met op de achtergrond de vele namen van overleden vissers. Het maakte zo een indruk op haar dat ze die moest verwoorden in een mooi gedicht.
Urker monument: vissersvrouw
als indrukwekkend middelpunt
van een halve cirkel muur
staat met de rug naar het water
een karakteristieke vrouwenfiguur
krachtig, trots en waardig
wetend dat dit water geeft
maar woest ook steeds het leven
neemt, kijkt ze schielijk achterom
in ijdele hoop, heel even
maar altijd weer vergeefs
een wand boordevol namen
van verzonken mensen
waaronder kinderen van 8 en 10
je zult het niemand wensen
vis kost meer dan geld alleen
de vrouw weet dat het water
haar geliefden heeft verslonden
eeuwig wachtend op een teken
en de tijd heelt alle wonden
maar de pijn is er niet minder om
Resi Faessen-Teeuwen
oktober 2016
Schrijvers Kring Ospel 
Prachtig verwoorde emotie….