Schrijvers Kring Ospel

Verdeling van huishoudelijke taken is een aloud punt van meningsverschil tussen de seksen. Annie is zeer overtuigend wat betreft het strijken van de was…

Met de eer gaan strijken…….

Ik zal het maar meteen vertellen, aan sommige karweien heb ik een grote hekel. Soms lukt het me ze af te maken zonder dat mijn gevoel negatief beïnvloed wordt, maar die momenten lijken schaarser te worden. In de loop der jaren heb ik geleerd ze meer en meer te gaan haten. De vrouwen onder ons zullen instemmend knikken en begrijpen wat ik bedoel als ik het woord strijken laat vallen.
Alleen het feit dat je als vrouw ter wereld komt, veroordeelt je tot een plaats achter de plank. Dat wordt al op zeer jonge leeftijd duidelijk.
Ooit, in een “vorig” leven, had ik hoge verwachtingen van mezelf en zag de strijkplank als een springplank naar een geweldige carrière als huisvrouw. Wat zou ík mijn man verrassen met netjes gestreken overhemden en lakens. Maar het enige wat zijn interesse voor lakens wekt, is om ze zo snel mogelijk op een aangename manier gekreukt te krijgen.
Na al die jaren roept niemand in mijn huishouden verrukt en dankbaar naar mij omdat ik “het” weer klaargespeeld heb: de was geurig, kleurig en glad in de kast. Zelfs de reclamemakers zijn niet in staat om hier een reëel beeld te schetsen. De vele trucjes, zoals gelijktijdig een film proberen te volgen, met mooi weer lekker in het zonnetje of ondertussen lekker kletsen met je kinderen maken de handelingen niet minder zinloos.
Is het jullie wel eens opgevallen dat strijkplankovertrekken zo akelig kleurig en fleurig zijn? Dat stemt je al tot nadenken, nietwaar? En nadenken doe ik, zo surfend over mijn strijkplank. Wellicht wordt achter de plank de basis gelegd om de vele plooitjes en kreukjes die we in het dagelijkse leven tegen komen, glad te strijken. Wie zal het zeggen.
Maar als deze gedachte een kern van waarheid bevat wordt het hoog tijd dat ik mijn moederlijke plichten ga vervullen. De strijkplank als springplank voor de aankomende generatie mannen. Er ligt een levenstaak op mij te wachten. Niet langer mijn dochter vragen of ze zo lief wil zijn, maar mijn zonen inwijden in de schone kunst van kreukjes wegstrijken. Of de jongens staan te jubelen vanwege de initiatieven die hun moeder ontwikkelt is nog maar de vraag, maar één ding weet ik zeker. Eventuele toekomstige schoondochters zullen mij, als ik succesvol blijk te zijn, naar waarde weten te schatten.

Annie Kessels
n.a.v. springplank

31 okt. 1999