Ach, dagdromen… Karin liet zich inspireren door een heel alledaags woord.
De aardappelschiller
Het zuidoosten zonnelicht schijnt vrolijk
filterend tussen de takken door
op mijn grote begeerlijke vent,
zittend aan het campingtafeltje
Zijn zwarte dansende lokken
verraden zijn passie voor de nacht
In zijn nek glinsteren druppeltjes
die zich parelend en tergend traag een weg
naar zijn wervelknobbeltjes zoeken
Zijn gespierde gebruinde rug
is licht gebogen, in alerte staat
om iets breekbaars te beschermen
Dan pakt hij haar zorgvuldig op,
de aardappel-aardevrucht
en schilt haar fijn met een mesje
tussen zijn grove vingers, knuisten,
precies zoals hij ook heel teder
mijn bloesje open knopen kan
Dan merk ik pas dat ik al meer
dan tien minuten lang
de reeds verdwenen zoete restjes
sap van mijn honingmeloen
met mijn tong zoek,
likkend rond mijn volle zomerlippen
Karin Vossen
15 maart 1999
Wow, heel erg mooi Karin! Beeldende sfeer die je haast proeft.