Schrijvers Kring Ospel

Soms kunnen wij er gewoon niet omheen om een hartenkreet,

zoals deze van Resi, te delen.

Stil verdriet

mijn binnenste wordt uitgehold
voor geldelijk gewin
mijn bodemschatten gaan teloor
dit is slechts het begin

mijn bossen worden omgehakt
weg zijn de zuurstofmakers
dieren raken hun woonplek kwijt
waar blijven mijn aardbewakers?

mijn zeeën worden leeggeroofd
met bekwame handigheid
door drijvende fabrieken
in een mum van tijd.

het is toch algemeen bekend
dat ’t ijs smelt op mijn polen
de waterspiegel komt omhoog
jullie krijgen natte zolen

onrust waart er op mijn bol
men gaat elkaar te lijf
dit kan echt zo niet verder gaan
dat staat toch buiten kijf.

mijn angst ligt in de toekomst
wat zal er gaan gebeuren
dikke lauwe regendruppels
zijn het teken van mijn treuren

mijn verdriet ligt in de buien
die over wei en akker gaan
waak dus steeds over mijn zijn
opdat mijn wezen blijft bestaan

Resi Faessen-Teeuwen