Van alle tijden, van alle werelddelen: dit onschuldige spel. Ook Karin ontkomt niet aan de verleiding.
Steentjes gooien
Strubbelingen bubbelingen
ringen op het water
groeien eerst, vervagen dan:
Illusie, spel, geschater
Strubbelingen bubbelingen
bewegen ’t trage tij
Ze komen telkens weer vanzelf
en gaan vanzelf voorbij
Karin Vossen
7 maart 2000
Schrijvers Kring Ospel 
Geef een reactie