Schrijvers Kring Ospel

De zussen An Cuijpers en Mia Frenken zijn altijd al enthousiaste schrijfsters geweest. Toen ze in 1990 in Weert een poëzieavond hadden meegemaakt van het Literair Café Weert, zeiden ze tegen elkaar: “wat jammer dat zoiets niet in Ospel bestaat”. Ze trokken de stoute schoenen aan en organiseerden in 1991 de eerste Poëzieavond in Ospel. Vriendinnen, nichtjes, zussen, buurvrouwen: het halve dorp werd “slachtoffer” van hun uitnodiging. Die avond vond plaats in het oude gemeenschapshuis in het voormalige St. Anna klooster in de kom van het dorp. De voortvarende zussen sleepten zelf thermoskannen koffie/thee mee. De bezoekers moesten hun eigen kop en schotel meebrengen omdat het gemeenschapshuis nog geen afwasmachine had… Ze hadden het goed ingeschat: er was veel belangstelling en waardering.

Het zouden uiteindelijk in totaal 17 prachtige WinterPoëzieAvonden worden, van 1995 t/m 2008 georganiseerd door de SKO. Die waren aanleiding voor enkele radio-interviews op de zondagmorgen, door Neerlandicus Koos van de Wouw, bij de toenmalige Stichting Lokale Omroep Weert. Dit in het kader van de jaarlijkse nationale Nacht van de Poëzie en onze jaarlijkse WinterPoëzieAvond in diezelfde periode.

Enkele thema’s willen wij jullie niet onthouden:
Roos
Millennium
Springplank
Luchtkasteel
Ik zie ik zie wat jij niet ziet
Opgeruimd staat netjes.
Onder de tab “Uit de oude doos” van deze site, is een selectie gedichten van deze avonden opgenomen. Die wordt nog regelmatig uitgebreid.

zomer 1999: Letterkundig museum Den Haag en Scheveningen

zomer 1999: perspresentatie bundel “Droombeelden”

We zijn gestopt met de avonden omdat het ons ieder jaar meer en meer moeite kostte om het niveau en de frisheid van presentatie te handhaven. De maandenlange voorbereidingen leidden ertoe dat het schrijven van gedichten zelf, steeds meer op de achtergrond raakte.

De WinterPoëzieAvonden werden gekenmerkt door een trouw en groot aantal bezoekers, steeds wisselende muzikale omlijstingen en altijd verrassende eigen bijdragen/voordrachten vanuit het publiek. Het waren sfeervolle en spontane bijeenkomsten waar wij met veel dankbaarheid en een tikkeltje weemoed terugdenken.

Volgende week, in de laatste aflevering, willen we graag even terugblikken op al die mooie ontmoetingen die het schrijven van al die gedichten en verhalen ons heeft gebracht in de afgelopen vijfentwintig jaren.