Het thema van de WinterPoëzieAvond 15 januari 2002 was: Verbondenheid. Hoe kon er ook een geschikter thema zijn, zo kort na de aanslag op de Twin Towers in New York? Onderstaande tekst van onze groep, is van het openingslied van die avond. Deze tekst is helaas nog steeds actueel.
Ik zou wel eens willen weten
Ik zou wel eens willen weten waarom zijn de mensen zo moe?
Omdat het een moeilijke strijd is en er nog nauwelijks tijd is.
Waar zijn wij veilig, waar kunnen wij nu nog naar toe?
Daarom zijn wij mensen zo moe.
Ik zou wel eens willen weten waarnaar zijn de mensen op zoek?
Naar daden van vriendschap en vrede, een wereld van rust en van rede,
in eenheid verbonden en vrij van tweedracht en vloek.
Daarnaar zijn wij mensen op zoek.
Ik zou wel eens willen weten waarom hebben mensen nog lief?
Ondanks triest en tragisch vergissen kan men elkander niet missen.
Lief en leed delen biedt toekomst en warm perspectief.
Daarom hebben mensen nog lief.
Ik zou wel eens willen weten waarom zijn de mensen zo sterk?
Ze zullen zich blijven verzetten, onrecht en lijden beletten.
De schouders er onder, vol hoop gaan wij samen aan ´t werk.
Mensen, daarom zijn wij zo sterk.
(melodie: lied Jules de Corte, tekst: SKO)
Schrijvers Kring Ospel 
Geef een reactie