Een gedicht geschreven vanuit het warme hart van onze Annie. Over herinneringen die een huis een thuis maakten…
Familiebericht
“Vértien daag nò ons mam is ónze pap gegao”
Het zijn maar letters
aan elkaar geregen tot woorden
maar ze vertellen
vertellen een verhaal
Over zorgen en zorgen hebben
er voor elkaar zijn
afscheid nemen
een huis vol leven
herinneringen hechten
aan wanden en stulpen
uit kasten en zolders
herinneringen glijden langs je ogen
gaan door je handen
haken weer vast in je hart
rakelen weer iets op
herinneringen zittend op een traptrede
bukkend onder het zolderdak
op je knieën voor de kast
‘kijk eens hier, weten jullie nog?’
tranen, een volle lach
een tedere gedachte
Daarna het holle lege huis
elk spijkergaatje dichtgestopt
dierbare spulletjes verdeeld
louterende gedachten
om verder te kunnen
verdrietig, in rouw, gesterkt
de deur voor het laatst achter je gesloten
Annie Kessels
Schrijvers Kring Ospel 
Aangrijpend mooi verwoord Annie ♥