Een toevallige ontmoeting met een ontroerend tafereeltje leidde bij Karin tot dit bijzonder gedicht.
Waarde
In het plantsoentje bij mijn voordeur
lopen mensen gehaast voorbij
aan de pas ontloken narcissen
Niemand ziet het wonder
Fier en schuin vooruit en
stevig in de aarde staan ze,
zoals wandelaars aan de winderige zee
Ze trotseren in al hun breekbaarheid
soepel de gure bulderende storm
Ze weten de waarde
van volop te leven,
van de tijd te vieren
met schoonheid
en onvermoede kracht
Karin Vossen
17 februari 2020
Schrijvers Kring Ospel 
Geef een reactie