Op haar eigen, poëtische wijze tekent Anja als het ware het coronalandschap van de laatste maanden.
Wat me nu toch overkomt…
Ik hoor het landschap ademen
De lange weg, geen mensen te zien
ze zijn onvindbaar
“Altijd je handen wassen”
De geur, gevangen in lauw zeepsop
blijft altijd in ons geheugen.
“Blijf zoveel mogelijk thuis” in jullie huizen
Het zijn de schuilplaatsen
van de stilte.
Artsen, verpleegsters, virologen, laboranten
Men maakt de weg vrij
voor hun woorden.
Onze bejaarden
ze zijn zo teer
zo bijna niet meer van hier.
De dag is gaandeweg vertraagd
en nu helemaal
tot stilstand gekomen.
Achter de gerafelde takken
van de bomen
is de hemel blauw.
Anja Massee
Schrijvers Kring Ospel 
Geef een reactie