Een indrukwekkend gedicht van Terry over zorgen en kwetsbaarheid maar ook over diepe verbondenheid. Proef en gun jezelf dit prachtig gedicht en lees het meerdere keren.
Lichtvoetig zouden mijn gedachten
luchtig als veren moeten zijn
opdwarrelend en speels verzachten
de hersenkronkels en zielenpijn
alikruiken op het water deinend
op het ritme van het getij
geen hartzeer zo schrijnend
generlei consequenties ervaren zij
biddend als een arend
zwevend kijkend naar benee
grote zorgen barend
over ’s werelds wel en wee
teder bekijk ik dier en plant
ze liggen me zo na aan ’t hart
wie staat er voor hen garant
hun situatie zo benard
kind laat je stem luid klinken
voor alles wat leeft en groeit
zo beest en plant kan drinken
blijft voortbestaan en volop bloeit
jouw handje rustend in het mijne
vestig ik mijn hoop in jou
laat mijn zielsangst stil verdwijnen
verzacht mijn pijn met hemelsblauw
Terry van Lierop
Schrijvers Kring Ospel 
Geef een reactie