Vandaag een aandoenlijke jeugdherinnering van Terry, een gebeurtenis die toen veel indruk op haar maakte.
Verdrietje van een grietje
Een passie had ik als kleuterig grietje
schommelen hard en hoog
waarbij ik mijn longen volzoog
uit volle borst zingend “Sophietje met haar rietje”
In de deuropening van het schuurtje
had mijn vader twee haken geslagen
zij zouden het plankje en mij dragen
in menig vrolijk schommeluurtje
Die keer ging ik huizen hoog
mijn buik kriebelde, ik raakte het dak
zingend als een nachtegaal hoorde ik KRAK!
waarna ik als een stormmeeuw door ’t schuurtje vloog
Geen Sophietje, ‘k krijste nu een ander lied
tussen de fietsen lag mijn bril
au mijn arm, een lange gil
dit bot zat hier toen straks toch niet?
Dadelijk krijg je limonade met een rietje
suste mijn moeder in het ziekenhuis
maar die dag kwam ik niet thuis
ik krijste, u begrijpt ’t… geen Sophietje
Ik controleer nu altijd schommelhaken
zing op de fiets nog wel een liedje
nee geen Sophietje met haar rietje
krijg dan pijn in m’n arm en klemmende kaken
Deze rode schommel hier in mijn hand
heeft er ook de brui aan gegeven
gelukkig viel mijn dochter maar een centimeter of zeven
ze had alleen een blauwe onderkant
Terry van Lierop, 4 januari 2003
Schrijvers Kring Ospel 
Geef een reactie