Zomaar een scene uit het leven van mens en hond. Een prachtige sfeertekening van onze Annie.
Ons plekje
Het is al na middernacht als ik met de hond een blokje om ga.
De herfst is op dit uur vochtig en fris.
Boris snuffelt en snuift als een kleine stofzuiger over de grasmat onder de bomen. Een bergje dode bruine bladeren vol geurende geheimen krijgt zijn volle aandacht.
Met weinig interesse volg ik zijn gewroet en gelik. Rillerig en slaperig sta ik naast mijn hond en verlang naar mijn warme plekje onder de dekens.
Dan tilt hij zijn achterpoot op en maakt een plas. Nog even friemelt hij met zijn snuit tussen de bladeren en met fier opgeheven kop en wuivende staart vervolgt hij zijn weg.
Meer is niet nodig: dit is zijn plekje!
Annie Kessels, 15 okt 2004
Schrijvers Kring Ospel 
Geef een reactie