Een wijs gedicht dat als een sprookje sprankelt… onze Resi ten voeten uit!

Het wonder van de stilte
Onlangs kreeg ik een flesje
gevuld met helemaal niets.
Ik dacht nog bij mezelf:
dat lege flesje is tenminste iets.
Het had een kurken stopje
dat ik voorzichtig met geduld
verwijderde en me verwonderde
dat het met stilte was gevuld.
Ik sloot het flesje vliegensvlug
om de stilte op te sluiten.
Mocht ‘t in de toekomst nodig zijn,
laat ik het eventjes naar buiten.
Ik droom soms zachtjes voor me heen
met de stilte aan mijn zijde
haal dan vlug het stopje weg
om de inhoud te bevrijden.
Want wie de stilte waarderen kan
is meest een gelukkig mens
een beetje rust in de hectiek
blijft voor velen een stille wens.
©Resi Faessen-Teeuwen
Heel mooi verwoord .stilte is wel eens ooit een zegen .