In deze laatste week van alweer een roerig jaar, willen wij jullie graag een sprankelend en gezond Nieuw Jaar wensen!
En om nog even in de sfeer van Kerstmis te blijven… Vandaag een mooi verstild gedicht van oma Anja over haar speciaal moment met haar kleinkind.
Zonsondergang
Het kleine tengere lichaam
drukt zich tegen me aan,
zijn armpjes om me heen geslagen
De warmte van de ondergaande zon trekt
als een mantel om onze schouders
Geuren van volwassenheid ontbreken nog
Achterliggende tijden glijden naar dit nu
Tegen de muur zien we schaduwbeelden
steeds kleiner en kleiner worden
Een heerlijk moment van stilte
We voelen ons opgaan in
een tastbare duisternis
Anja Masse, oktober 2006
Schrijvers Kring Ospel 
Geef een reactie