Dit prachtige, gevoelige gedicht van Annie is opgenomen in ons Bomenboekje van zomer/najaar 2021. Om van binnen stil van te worden.
De boom
Toen jij ging vallen
wilde ik omarmen en houvast bieden
maar keek toe en liet je gaan
zwaar zijgend op een zij
Nu, liggend
en o, zo kwetsbaar mooi
ontspruiten twijgen aan je bast
ze beroeren zacht het water
Je schaduw zweeft in de rimpeling
hangend aan onzichtbare draden
tot in het oneindig grijs
weet ik dat je mij niet nodig had
Annie Kessels
15-03-06 en herschreven op 10-11-20
Schrijvers Kring Ospel 
Geef een reactie