De verschrikkelijke oorlog in Oekraïne houdt iedereen bezig. Ook Resi heeft zoveel vragen…

Oekraïne, maart 2022
Waar zijn de vogels in de lucht?
Weg voor het geroffel van geweren.
Ze hebben plaats gemaakt voor
bommenwerpers en raketten.
Waar zijn de huisdieren?
Ze lopen doelloos rond op zoek
naar eten en genegenheid van degenen,
die hen achterlieten met een “bloedend” hart.
Waar zijn de bomen?
Ze zijn ten prooi gevallen
aan het alles overheersend vuur
van vijandelijk geweld.
Waar zijn de historische gebouwen?
Ze zijn kapot geschoten en
in hun schoonheid vernield
nu behorend tot wat ze eens waren.
Waar zijn de soldaten?
Ze verschansen zich achter
hun zelf opgeworpen barricades,
wachtend om in actie te komen.
Waar is de vrijheid?
Deze is op bevel van één iemand, die
momenteel verguisd en gehaat wordt,
teniet gedaan en opgeheven.
Waar zijn de inwoners?
Ze zijn ondergedoken in schuilkelders
gevlucht naar veiliger oorden
of liggen naamloos in een massagraf.
Ze vluchtten met het verleden
in slechts één enkele koffer gepropt
met een onzekere toekomst in hun hoofd
met de hoop ooit terug te keren.
Maar de strijdvaardige bevolking is sterk,
vastberaden hun land te verdedigen,
hun vaderland trouw te blijven
de bezetters moedig te trotseren.
Zij die achter blijven, leven bij de dag
zonder elektriciteit, warmte of voedsel
Dank je wel, Vladimir Poetin,
MOGE DE DUIVEL JE HALEN!
Resi, 18 maart 2022
Het gedicht is kei good . Maar eigenlijk mot zo’n gedicht neet hove! Sterkte oekraíners l