Ach, schoenen: luxeprobleem of niet? Onze Karin was er helemaal klaar mee, die eeuwige strijd van onze voeten met hun schoenen…
Mijn “ouwelui”
Jullie zijn passé, not done,
al jaren uit de tijd
De neuzen bleek, zo onaantrekkelijk
dat geen hond er meer in bijt
De rek is er al heel lang uit,
alles zwabbert nu maar wat mee
Lekkages slijtages steeds verholpen
en iedere keer zei ik geen nee
Blaren, vieze luchtjes, eelt
heb ik doorstaan op ons treurig pad
Nu is ‘t echt over, oude stappers:
‘k heb zat geduld met jullie gehad!
Mijn aller charmantste nieuwelingen
Ja hij bestaat: die eerste blik,
jullie glittertjes lonkten in pracht
Het zwoele bruin zei: neem ons mee!
En zijde streelde mijn benen zacht
Naadloos klikte het tussen ons,
geen knellende band of ruwe huid
Een diepe rust kwam over mijn voeten,
ik groeide hoog boven mijzelve toen uit
Wat kan ik anders dan met jullie te pronken,
snoezigste sleehakken van mijn bestaan?
Wat kan ik anders met zo’n verleidelijk wapen
dan op veroveringstocht te gaan?
Karin Vossen augustus 2006
Schrijvers Kring Ospel 
Geef een reactie