Bij het schitterend lenteweer van dit Paasweekend hoort een verhaal over de liefde, die zoveel jaren kon duren. Een ontroerend verhaal in zijn eenvoud van An.
Herinneringen
Elke morgen bij het ontbijt kijk ik naar het schilderij van de jager met zijn honden. Het is geschilderd door mijn man zaliger, naar een voorbeeld van een Franse schilder. Zijn naam heb ik niet kunnen achterhalen. Mijn man, waar ik 62 jaar mee getrouwd was, was gefascineerd door die jager.
Toen ik 21 jaar was en me had verkleed met vastenavond voor het bal, was er ook een jager, in een groen manchester pak en met een hoed met een veer. Ook had hij een echt geweer, waar weliswaar geen kogels inzaten maar dat later op de avond toch moest worden ingeleverd bij een agent van de politie. Maar toen was het al te laat: de jager had Roodkapje al gevangen. Dat was ik! Met een zelf gemaakt luifelhoedje van rood ribfluweel, een wit schortje en een mandje met koekjes voor grootmoe.
De jager bouwde met eigen handen een huisje voor mij. In dat huisje werden 3 zonen en 3 dochters volwassen. We waren 61 jaar getrouwd, in die jaren maakten we heel veel mee. Dat komt allemaal boven als ik naar het schilderij van die jager met de honden kijk. Die jager houdt mij nog steeds gevangen, nu in mijn herinneringen.
An Cuijpers-Rutjens, voorjaar 2021
Schrijvers Kring Ospel 
Geef een reactie