Afgelopen weekend kwam er weer een einde aan de Tour de France. Met elke etappe weer: de wielrenners op de voorgrond en op de achtergrond een steeds ander, schitterend Frans landschap. Onze Resi heeft er haar hart aan verpand!
Rondje Frankrijk
Ik verzink in mijn bodemloze gedachtegang.
Ziende blind staar ik mijmerend in het niets.
Dan doemen de eerste beelden op.
De uitgestrektheid van het vlakke land,
de golvende korenvelden,
deinend op het ritme van een onhoorbare melodie.
Duistere hellingen,
dichte, donkere opeengepakte dennen,
opwellende droefgeestigheid.
Rijzende, hemelnaderende hooggebergtes,
slingerende bergpassen, sneeuwbestoven toppen,
aardpiramides, gezandstraalde monumenten.
Lavendelvelden, als purperen
lappendekens de aarde bedekkend,
troebel in de trillende gearomatiseerde lucht.
Honderden meters diepe kloven,
willekeurig doorkliefde landschappen,
onstuimig waaiende winden.
Zeeën, die de kust al eeuwenlang belagen,
omzoomd door kiezelstroken
alsmede door zilte zandvlaktes.
Eilanden en schiereilanden,
grillige granietrotsen, diepe inhammen,
wegebbende, slik spuwende vloed.
Betoverend ondergaande zon,
rood opgloeiende krijtrotsen,
sprookjesachtige schouwspelen.
De imaginaire beelden van La Douce France
worden plots waziger en waziger en
eindigen in de verdamping van mijn dagdroom.
Resi Faessen
November 2007
Schrijvers Kring Ospel 
Geef een reactie