Wanneer je je niet herkent in dit “donkere” gedicht van Resi, ben je een gelukkig mens…
Slapeloos
de nacht kruipt traag voorbij
buiten fluit de wind
ergens huilt een kind
de nacht kruipt traag voorbij
gedachten houden me gevangen
als vogels in een kooi
‘k val aan de nacht ten prooi
gedachten houden me gevangen
op de snelweg raast ‘t verkeer
waar reizen die auto’s naar toe
van ’t denken word ik zo moe
op de snelweg raast ‘t verkeer
ik verlang naar de dag van morgen
als het leven weer leefbaar wordt
maar de dagen zijn toch zo kort
ik verlang zo naar een nieuwe morgen
Resi Faessen-Teeuwen
Schrijvers Kring Ospel 
Geef een reactie